Strona:J. Łepkowski, J. Jerzmanowski - Ułamek z podróży archeologicznej po Galicyi odbytej w r. 1849.djvu/33

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.

kowski, Vexilifer Palatinatus Cracoviens. cum hoc voto se, uxorem, et totam familiam sub protectionem S. Johannis Nepomucen. praecipui sui patrono offert et commendat”; u dołu r. 1774. Dzwon większy, legenda; r. 1765. Dzwon mniejszy: „A. 1743 Gottfred Schnelrad me fecit Vratislaviae“.
 Rabka, wieś, targi, jarmarki, szkoła parafialna. Włościanie trudnią się tkactwem i handlem płótna. Kościół drewniany; oryginalnych aktów niéma, tylko Liber Memorabilium zawiéra o fundacyi kościoła niektóre wiadomości. Piszący tęż księgę mówi: iż wiadomo mu z akt dominikalnych, że już 1570 r. ks. Wojciech Nayemnik był proboszczem parafii rabskiéj, 1605 r. był nim Szymon Petrycy; Józef Aloizy Putanowicz S. T. D. prof. akad. krak. kan. kat. płockiéj, kolleg. WW. SS. prob. w Krak., piastował probostwo od r. 1765—1768. Podług domysłu tegoż pierwotnego autora „Liber Memorabilium“, Jordan Spytek kasztelan krakowski fundował ten kościół, i farę do niego z Skomelnéj przeniósł[1]. Przed rokiem 1634 świątynia spłonęła, a nowo wystawioną tegoż r. Tomasz Oborski biskup laodycejski, suffragan krakow. poświęcał[2]. Parafią Rabki składają wsie: Słone, Rabka i Habowka. W kościele nad tęczą zapisana data odnowienia kościoła, zkąd się dowiadujemy, iż proboszcz tutejszy ks. Andrzéj Antałkiewicz malował pułap alfresco r. 1802. Malowidło lubo niewyborne, jednak na uwagę znawcy zasługuje; portret tego księdza malarza zawieszony jest nad drzwiami w zakrystyi. Lepsze z lichych tutejszych obrazów są: św. Józef, św. Anna, św. Jan Kanty i przenośny ołtarz z pięknie rzeźbionemi ramami: „Marya”, na tle złoconém w sposobie bizanckim. Wit Nanke, malarz naturalista z Limanowy, malował tu chorągiew.

 Przed wielkim ołtarzem w kamiennéj posadzce tkwi zatarty nagrobny głaz, z którego ledwie wyczytać można: „Obiit 1628 an. Godney pamięci zacznie urodzony P. St. Sienkowicz”...

  1. ↑ Byłto jeden z téj familii, który do najwyższych godności w kraju doszedł. Pisał się on Wawrzeniec z Melsztyna Spytek Jordan; był kasztelanem sądeckim i podskarbim w. kor., późniéj wojewodą sandomierskim, następnie krak. W r. 1565 otrzymał kasztelanią krak., na któréj umarł 1568 r., pochowany u św. Katarzyny w Krakowie. Słynął z biegłości w prawie koronném i z gładkiéj wymowy. (Starożytności krak. J. Ł. zeszyt I. Paprocki str. 473, Niesiecki).
  2. ↑ Głośny z licznych sakryfikacyj; poświęcił kościołów 143, ołtarzów 705, kapłanów 2185 i t. d. † r. 1646 (Kukliński Stanisław S. J. Virtutes Th. Oborski Ep. Laod. etc. Cracoviae, 1664 in 4to).
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:J._Łepkowski,_J._Jerzmanowski_-_Ułamek_z_podróży_archeologicznej_po_Galicyi_odbytej_w_r._1849.djvu/33&oldid=3212926”