Strona:Józef Ignacy Kraszewski - Na tułactwie.djvu/320

 Słyszałaś jej historyę?
 Małdrzyk pilno nastawił ucha.
 — Była to biedna dziewczynina, która skakała na linie i pokazywała gimnastyczne sztuki po małych miasteczkach. Jakiś stary dyrektor cyrku podobał ją sobie i, jak mówią, uwiódł gdy nie miała lat piętnastu. Ale jemu winna że z niej zrobił amazonkę dziś cudów dokazującą. Anglicy za nią przepadają i łaski jej opłacają ogromnemi sumami, a mówią że łaskawa jest dla sterlirgów bardzo.
 Poczęły się śmiać obie, Florek bladł.
 — Widziałem tę miss Jenny — przerwał — i choć anglikiem nie jestem, zachwycenie pojmuję. Jest to naprzód bardzo piękna i młodziuchna jeszcze kobieta, na której ta przeszłość, o której pani mówi, i ta teraźniejszość, o której ludzie tak niekorzystnie sądzą, nie pozostawiła śladu.
 — A! a! podobała się panu! — wtrąciła Julia.
 Małdrzyk głową potwierdził.
 — Ale rozpocząłeś pan i nie kończysz — dodała gospodyni. — Masz pan co na jej obronę?
 — To tylko, że jak na amazonkę i opuszczone dziecko — rzekł Floryan — jest wcale wykształconą i dystyngowaną.
 — Znasz ją pan? — podchwyciła Perron, której oczy się zaogniły.
 — Mój znajomy, p. de Lada, zrobił mi zna-