Wkrótce jednak zaszły bardzo poważne zmiany.
Nie dalej niż w jedenaście lat po ostatnim rozbiorze Prusy zostały doszczętnie rozgromione przez cesarza Francji, wielkiego Napoleona, który rozbił ich wojsko, wszedł do ich stolicy, Berlina, a stamtąd, wraz z legjonami polskiemi walczącemi po jego stronie pod generałem Dąbrowskim, wkroczył do Poznania i oznajmił Polakom, że pomoże im wyzwolić się z pod pruskiego jarzma. Wielkopolanie z niesłychanym zapałem pochwycili tę sposobność, garnęli się pod sztandar generała Dąbrowskiego, uformowali i wyekwipowali ochotnicze pułki i wypędzali Prusaków ze swej ziemi. Hasło powstania szerzyło się z Wielkopolski po całym zaborze. Przed francuskiem i polskiem wojskiem czmychnęli Prusacy z Warszawy. Po wojnie Napoleon, zawarłszy pokój w Tylży, z wyzwolonych ziem polskich utworzył Księstwo Warszawskie wyznaczając dlań księcia w osobie tego samego króla saskiego, któremu Polacy w swoim czasie chcieli tron polski ofiarować.
Zdawało się, że po tym dobrym początku doczeka się Polska i wyzwolenia innych zaborów,
Strona:Iza Moszczeńska - Wielkopolska w niewoli.pdf/8
Ta strona została przepisana.
