Strona:Henryk Sienkiewicz-Humoreski z teki Worszyłły.pdf/66

 — Głupiś Strączek! — odrzekł Władzio.
 Czy wyrażenie: „garbować skóry” zrozumiał w innym sensie, niż chciał Strączek — trudno wiedzieć.
 Nie używał tedy kroków niedyplomatycznych, ale używał dyplomatycznych: „Człowiek powinien być dyplomatą, co do mnie, mam to we krwi” — powtarzał.
 I poradził sobie w ten sposób, że swe niepokoje wyłuszczył panu Chłodno, a pan Chłodno zainterpelował małżonkę.
 — Dlaczego nie każesz pannie Gilbert siedzieć przy tych lekcyach? — spytał.
 — Ach! jak ci panowie krótko rzeczy widzą... Pannie Gilbert?.. Dziękuję... żeby jeszcze jakie romanse rozpoczęły się w moim domu! Ty, naturalna rzecz, nie rozumiesz tego, bo ty wogóle mało rozumiesz.
 — Ma chère, już zaczynasz...
 — Ach! nauczycielki! Naturalna rzecz, że ty nie rozumiesz tego, jakie to romansowe. Romans pod moim dachem... O, o, o!