POMANA = spadek
POREKŁO = nazwisko, przydomek
POWNYCIA, PROPIJ = szczegóły obrzędu weselnego
PROSTYBIH = pobożne westchnienie: Niech Bóg wybaczy!
PRYKRASY = ozdoby
PRYLUDNIE = godnie
PRYTUŁY = przybudówki chaty z schroniskiem dla krów
PUSZKAR = strzelec
RAKWA = drewniane naczynia na wódkę i inne płyny
ROPYSZCZE = pokłady ropy
ROZCZOŁYNY = góry, pocięte pasmami lasów
ROZKRUTJE = wiązania tratw z prętów lub drutów
ROZŁOHY = rozsuwane żerdzie w zagrodzie, rodzaj bramy
RSZIENNYJ = chrzczony, prawdziwy
SARSAMA = narzędzia drwali
SKOKI = progi w łożysku rzeki
SKOTAR = pastuch
SLIP = huculski potrzask na niedźwiedzia
SOCHAR = słupek na tratwie
SUWAŁO = spuszczanie drzewa z gór
STAJA = pasterski budynek mieszkalny bez pieca [na połoninie]
STOISZCZE = zabudowania na połoninach
STUDENEC = galareta z nóg wieprzowych lub wołowych
STRUNKA = koszara z budynkiem, gdzie doją owce, przechodzące przez wązkie drzwiczki, przed któremi siedzą pasterze
SUKROWYSZCZE = miejsce, gdzie pochowano zabitego lub samobójcę
SUMNYJ = smutny
SUTKY = droga ogrodzona płotem z żerdzi
SUTUHA = pasmo górskie
SYHŁA = las trudny do przejścia
SYKMANYCZ = drwal
SYLANKA = kolja z koralików lub bursztynów
SWITYWKA = dziewczynka trzymająca światło podczas obrzędu weselnego
SWOŁOK = belka, na której opiera się pułap
SZAR = rząd dranic dachu huculskiego
SZTYCHAR = drwal naprawiający ryzy, któremi drwale spuszczają drzewo z gór
SZYPOTY = miejsce w rzece, gdzie woda wre na kamieniach
SZWARY = wysoka, twarda trawa
TABIWKA (TASZKA) = ozdobna torebka, noszona przez Hucuła na rzemieniu przez ramię
TALBA = mała tratwa, część spławu
TERCH = juki, wkładane na konie
TERKYŁY = wory, z których składa się juk
TOKARYK = tokarz
TORBEJ = żebrak
TRAPASZ = ścieżka, perć owcza
TRIŁO = trucizna
TRISUNKA = barwny pęk wstążek, kwiatów, włóczek lub piór, zdobiący kapelusz Hucuła
UHŁOWYJ = narożny
UPLIT = ułożenie włosów w uczesaniu kobiety
WARE = słowo nieznanego pochodzenia, używane w potocznej mowie — oznacza: czyż, może, azali, zaiste (niektórzy badacze upatrują w tem słowie element rzymski — vere, verus)
WATAH = wódz; przeważnie starszy pasterz na połoninie
WATRA = ognisko
WERSZKA = pułapka na ryby, z prętów wiklinowych spleciona
WIERCHOWINA = nazwa, nadawana niekiedy Huculszczyznie
WYWOŁANKA = kobieta złych obyczajów
WORYNIA = ogrodzenie z żerdzi i stojaków świerkowych
WYKUPNE = szczegół obrzędu weselnego
WURDA = ser pośledniejszego gatunku
ZAJDEJ = przybysz, przechodzień
ZARINKA = część brzegu rzeki, gdzie flisacy klecą tratwy
ZAWIDCIA = starszy drwal na porębie, (zawiadowca)
ZAWODYNY, ZACZYNANIE, ZAPROSYNY = różne momenty w obrzędach weselnych huculskich
ZGARDA = naszyjnik z blach, krzyżów i monet
ZHAR = miejsce, gdzie szalał pożar leśny
ŻJECHŁYJ = najprawdziwszy, wykapany
ŻEHŁYSZCZE = miejsce, gdzie płonie ognisko
ŻENTYCIA = serwatka
ŻEREP = kosodrzewina
ŻJERWA = zły pies łańcuchowy
Strona:F. Antoni Ossendowski - Huculszczyzna.djvu/214
Ta strona została uwierzytelniona.
