żar, a 1710 morowe powietrze nawiedziły miasto. Kościół famy fundowany r. 1350. Na tém samém miejscu stał dawniéj kościół (pewnie drewniany) ś. Krzyża, który 1251 r. spłonął. Klasztor Franciszkański przerobiono na ratusz, dzwon wielki (lany 1643) przeniesiono do Czanego Dunajca, ołtarze do Szaflar. Klasztor Klarysek fundowała święta Kunegunda 1249 r., w którym po śmierci męża 13 lat przepędziła (1279–1292). Do tego klasztoru wstąpiła także siostra jéj Helena czyli Jolenta, wdowa po Bolesławie książeciu kaliskim, potem Jadwiga, córka Władysława księcia pomorskiego i żona Władysława Łokietka, po śmierci męża. Umarła tamże 1340 r. R. 1280 Kunegunda zapisała klasztorowi Stary Sącz ze wszystkiemi od Bolesława Wstydliwego jéj darowanemi dobrami. R. 1381 król Ludwik uwolnił klasztor od wszelkich danin i ciężarów, poleciwszy jedynie dla uznania swéj władzy dawać rocznie do skarbu po 4 gr. z łanu[1], miarkę żyta, dwie owsa. R. 1782 dobra klasztorne, a r. 1811 srebra zabrano. Klasztor, który po śmierci ś. Kunegundy spłonął, był niegdyś obronny. Wielki ołtarz wzniosła ksieni Konstancyja Jordanówna r. 1696, jak świadczy napis na stopniach. W kaplicy ś. Kunegundy, przerobionéj z jéj celi, spoczywały zwłoki téj świętéj, teraz na ołtarzu umieszczone. Piękna kazalnica zbudowana 1671 r. Pamiątki przechowujące się po ś. Kunegundzie w klasztorze są klęcznik, szlanka, łyżka, pierścień, relikwiarz, który jéj zawsze towarzyszył. Głowę jéj w złoto oprawną zabrano z srebrami, ale ją póżniéj zwrócono. Zabrano także ornat złotem tkany jéj roboty. Kapliczka ś. Rocha murowana na cmentarzu stanęła r. 1664 na pamiątkę morowego powietrza.
Po drodze do Nowego Sącza mija się Biegonice, wieś bardzo starą, w r. 1269 bowiem ś. Kunegunda za zezwoleniem Pawła z Przemankowa, biskupa krakowskiego, dała jeden łan na wybudowanie kościoła, który r. 1646 po zniszczeniu dawnego odmurowano.
- ↑ 3 włoki czyli 90 morgów. W królewszczyznach liczono na morgi chełmińskie, mające 225 łokci długości, 175 szerokości.
