nowił oddać dziedzictwo tronu synowi zamordowanego carewicza Aleksieja, małoletniemu Piotrowi II i ożenić go ze swoją córką.
Ażeby przeprowadzić swój zamiar, porozumiał się z młodszą córką Katarzyny, Elżbietą, która po zamóżpójściu siostry, Anny, objęła po niej obowiązki sekretarza matki, odczytywała jej papiery urzędowe, gdyż caryca wogóle czytać nie umiała, i dawała jej do podpisu...
Chcąc ją sobie pozyskać, zaprzysiągł, że małżeństwo jej z ukochanym księciem Holstein- Eutin doprowadzi do skutku, byle tylko Elżbieta dała matce do podpisania pewien papier, bez uprzedniego odczytania go... Elżbieta zgodziła się bez wahania.
Książę Holsztyński, zawiadomiony o tych ambitnych planach przez swoich stronników, zwrócił się ze skargą do Katarzyny, doradzając jej nawet aresztowanie Mienszykowa. Lecz ta, wiedziona sentymentem do swego dawnego kochanka i głównego protektora, poprzestała tylko na przywołaniu go do siebie i odebraniu przysięgi, źe zaprzestanie knowań swoich przeciwko księciu Holsztyńskiemu.
Mienszykow przysięgę złożył, i w dalszym ciągu walkę o doprowadzenie do skutku zamierzeń swoich prowadził...
Młodsza córka Katarzyny, Elżbieta, nie tyl-
Strona:Edmund Jezierski - Katarzyna I.djvu/118
Ta strona została przepisana.
