Strona:Dziennik praw Królestwa Polskiego. T. 1, nr 1-7 (1816).pdf/197

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

szkód i ciężarów powszechnych, które każdego niemal Mieszkańca dotknęły, nie nadaią prawa do żądania Allewiacyi.

Artykuł 16.

W ocenianiu prawdziwéy w iednym roku straty dochodów Włości iakowéy, nie iest wolno mięszać do niéy straty z innego roku lub z innéy Włości wynikłe, ani też rachować ubytek dochodów podług ułożonego Anszlagu spodziewanych; ale przeciwnie, należy w rachubie ściśle odosobnić rok i włość, które realnie w owym roku exystowały.

Artykuł 17.

Wszelkie śledztwa i Wykazy gwoli poparcia prawa do Allewiacyi czynione, nosić powinny cechę prawdziwéy ścisłości niewątpliwego sądowego dowodu. Inaczéy żaden na nie wzgląd mianym nie będzie w ostateczném rozstrzyganiu sporów.

Artykuł 18.

Wszelkie inne w ninieyszém postanowieniu niewyrażone, albo ściśleyszém ozna-