cyów[1], któreście, senatorowie, młodemu Pompejuszowi przyobiecali, tak rozdzielone będą, że syn Kn. Pompejusza zdawać się będzie przywrócony przez was do wszystkich dóbr ojczystych. To senat uczynił: resztę lud Rzymski dopełni dla tego domu, który w takich dostatkach widział. Da przedewszystkiem Sextowi urząd augura, który ojciec piastował, i na który, oddając synowi com wziął od ojca[2], sam go podam. Którego z dwóch, augurem Jowisza najlepszego, największego, którego woli tłumaczami i ogłosicielami jesteśmy, lud Rzymski będzie wolał potwierdzić, Pompejusza, czy Antoniusza? Mnie się zdaje że z łaski bogów nieśmiertelnych los tak chciał, żeby przy utrzymaniu i utwierdzeniu postanowień Cezara, syn Kn. Pompejusza stopień i majątek ojczysty mógł odzyskać.
VI. Nie pominę także, senatorowie, i tego milczeniem, co donoszą zacni nasi posłowie, L. Paulus, Kw. Termus i K. Fanniusz[3], których znacie stałą i nieodmienną gorliwość w usłudze Rzeczypospolitej. Dla widzenia się z Pompejuszem wstąpili do Massilii, i przekonali się, że gotów jest ciągnąć z wojskiem swojem na odsiecz Mutynie, gdyby się nie lękał weteranów obrazić. Jest on prawdziwie synem tego ojca, który we wszystkiem równie mądrze jak mężnie poczynał. Możecie tedy z tego poznać, że i odwagę ma, i że mu na roztropności nie zbywa.
Co do M. Lepida, strzedz mu się potrzeba, żeby nie pokazywał po sobie pychy, której w nim niema. Jeżeli nas wojskiem straszy, zapomina że to wojsko jest senatu, ludu Rzymskiego, całej Rzeczypospolitej, nie jego. «Ale go użyć może jak swego.» Jak to? czy dobrzy ludzie czynić mają wszystko co mogą, choćby to haniebne i szkodliwe było? choćby tego czynić nie wolno było? A coż haniebniejszego, co szkaradniejszego, albo niegodziwszego, jak przeciw senatowi, przeciw spółobywatelom, przeciw ojczyźnie wojsko
- ↑ Obacz notę 57 do drugiej Filippiki.
- ↑ Dwaj augurowie podawali ludowi kandydata na urząd augura, a lud go potwierdzał. Na podanie Pompejusza i Hortensiusza Cycero został augurem.
- ↑ Pierwszy z nich był bratem Lepida, i o nim w nocie 8. Drugi był pretorem w Azyi roku 53. Trzeci był trybunem za konsulatu Cezara i Bibula. Wspomina o nich Cycero w mowie za Sextiuszem, 35, o odpowiedziach wieszczbiarzów, 5.
