XXI. Ci wszyscy mieli jakiś powód, jeżeli nie słuszny (bo nikł nie może mieć słusznego powodu szkodzenia ojczyźnie), to przynajmniej ważny, z męzkiego uczucia urażonego umysłu pochodzący. Ale P. Klodiusz przebrawszy się za kobietę, ustroiwszy się w wstążki purpurowe, wziąwszy kornet na głowę, chusteczkę na szyję, trzewiki na nogi, cytrę w rękę, z cudzołożnika został znagła przyjacielem ludu. Gdyby go kobiety tak przebranego pojmały, gdyby mu niewolnice z miejsca, dokąd mu wejść nie godziło się, wymknąć się nie pozwoliły, lud Rzymski pozostałby bez przyjaciela. Rzeczpospolita straciłaby tak zacnego obywatela. Dla tego szaleństwa, wśród naszych niezgod, o których bogowie nieśmiertelni temi przepowiedniemi znakami nas ostrzegają, wydarto Klodiusza z grona patrycyuszów, któremu bez tego nie wolno było zostać trybunem ludu. Sprzeciwił się temu przed rokiem szwagier jego Metellus[1], a zgodny jeszcze podówczas senat, na wniosek Kn. Pompejusza, który pierwszy w tej materyi głos podniósł, uchylił i z największą ochotą jednomyślnie i jednogłośnie odrzucił. Ale po wszczętych między przedniejszymi niesnaskach, o których teraz odbieramy przestrogę, wszystko to się zawichrzyło i odmieniło. Na co powinowaty konsul zezwolić nie chciał, co szwagier i kamrat[2], mąż znakomity, który za obwinionym świadczyć nie chciał, uchylić potrafił, to, mówię, gdy powstały rozterki między możnymi, ten właśnie konsul dokazał[3], który, ze wszystkich ludzi, największym jego powinien być nieprzyjacielem, a ktemu oświadczył że to czyni z przyzwoleniem męża[4], którego przychylne zdanie nikomu nie mogło nie być pożądane. Rzucona tedy została rozpalona głownia, mająca rozniecić straszny pożar, zachwiana wasza władza, godność
- ↑ Metellus Celer, szwagier Klodiusza, konsul roku 60, oświadczył że własna go ręką zabije, jeżeli uczyni tę zakałę swojej rodzinie. Dio Cassius, XXXVII. Cicero ad Atticum II, 1, mówi tylko że go Metellus od tego powstrzymać potrafi.
- ↑ Cycero dla tego nazywa Metella Celera sodalis, że Klodiusz z jego żoną a swą siostrą gachował.
- ↑ Juliusz Cezar, konsul 59 roku, chociaż mu żonę Klodiusz zbałamucił, i dla tego, jak mówi Cycero, powinien był być jego największym nieprzyjacielem, dopomógł mu do przysposobienia przez Fontejusza, a następnie do osiągnienia trybunatu, żeby go z tą władzą użyć przeciw Cyceronowi.
- ↑ Pompejusza. Dio Cassius, XXXVIII.
