świat y z tymi którzy dźiedźiczyli na nim.
68. Y daruie: bo gdyby nie darował dla dobroći swéy, aby ći którzy zgrzészyli byli wyzwoleni z nieprawośći swoich: nie mogłaby się ożywić dźieśięćkroć tysięczna część ludzi.
69. A sędźia ieśliby nie odpuścił tym którzy są uzdrowieni słowem iego, a nie zgładził mnóstwa sporów: nie zostałoby ich podobno z niezliczonego mnóstwa, iedno barzo mało.
Bóg w tym wieku miłośierny iest grzésznym, wszakże ich wielu bywa potępionych: ale sprawiedliwym zapłata iest nagotowana.
1. Y Odpowiedźiał mi, y rzékł: Ten wiek stworzył Nawyższy dla wiela, ale przyszły dla niewiela.
2. A przełożęć podobieństwo Esdraszu: iako spytasz źiemie, y rzeczeć iż doda więcéy źiemie z któréyby było garnczarskie naczynie, a mało prochu z którego bywa złoto: tak y sprawa wieku Ninieyszego.
8. Wieleć ich w prawdźie stworzonych, ale mało będzie zbawionych.
4. Y odpowiedźiałem, y rzekłem: Połkni tedy duszo smysł, a ziédz coć smakuie.
5. Boś przyszła słuchać, y chcąc prorokować: boć nie dano czasu, iedno tylko ku życiu.
6. O Panie, ieśli niedopuśćisz słudze twemu, abyśmy się modlili przed tobą, a nie dasz nam naśienia sercu, y smysłowi wyprawy, z kądby poszedł owoc: z kądże będzie mógł żyć wszelki skażony, który ponieśie mieysce człowiecze?
7. Bo sam iesteś, a myśmy są iedno dzieło rąk twoich, iakoś rzekł:
8. Bo iako teraz w żywocie iest ćiało stworzone, a daiesz członki: w ogniu y w wodzie bywa zachowane stworzenie twoie, y przez dźiewięć mieśięcy ćiérpi dźieło twoie, stworzenie twoie, które w nim iest stworzone: a ono co zachowywa,
9. Y to co bywa zachowano, oboie zachowane będą: y zachowane za czasem znowu wraca maćica co w niéy urosło.
10. Boś roskazał z samych członków, to iest z pierśi mleko dawać owocowi pierśi,
11. Aby to co iest stworzono było do pewnego czasu wychowano, abyś go potym sprawował miłośierdźiu twemu.
12. Wychowałeś go w sprawiedliwośći twoiéy, y wyćwiczyłeś go w zakonie twoim, y skarałeś go rozumem twoim:
13. Y umorzysz go iako twe stworzenie, a ożywisz go iako dźieło twoie.
14. A przetóż ieśli zgubisz tego który z taką pracą iest wykształtowan: tedyć łacno iest twym roskazanicm sprawić, aby y to co iest uczyniono było zachowano.
15. A teraz Panie będę mówił: o wszelkim człowiecze, ty lepiéy wiesz: ale o twoim ludu dla którego boleię,
16. Y o dźiedźictwie twoim dla którego płaczę, y o Izraelu dla którego się smucę, y o Jakobie dla którego się frasuię:
17. Dla tego pocznę się modlić przed tobą za się, y za nie: bo widzę upadki nasze, którzy mieszkamy na źiemi.
