Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/1224

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Poganie postępuią, w próżności[1] umysłu swego,
 18. Zaćmiony maiąc rozsądek, będąc oddaleni od żywota Bożego dla nieumieiętności, która w nich iest z zatwardzenia serca ich.
 19. Którzy zakamiawszy, udali się na rozpustę[2] ku popełnianiu wszelakiéy nieczystości z chciwością.
 20. Lecz wy nie takeście się nauczyli Chrystusa,
 21. Ieźliście go tylko słuchali, i o nim wyuczeni byli, iako iest ta prawda w Iezusie,
 22. To iest, żebyście[3] złożyli według pierwszego obcowania starego człowieka, który się psuie przez pożądliwości oszukiwaiące;
 23. I odnowili się duchem umysłu waszego;
 24. I oblekli się w onego[4] nowego człowieka, który według Boga stworzony iest w sprawiedliwości i w świętobliwości prawdy.
 IV. 25. Przetoż[5] złożywszy kłamstwo, mówcie prawdę, każdy z bliźnim swoim; boście członkami iedni drugich.
 26. Gniewaycie[6] się a nie grzeszcie; słońce niech nie zachodzi na rozgniewanie wasze.
 27. Nie dawaycie mieysca diabłu.[7]
 28. Kto kradł, niech więcéy nie kradnie, ale[8] raczéy niech pracuie, robiąc rękoma, co iest dobrego, aby miał zkąd udzielać potrzebuiącemu.]
 V. 29. Żadna mowa plugawa niech[9] z ust waszych nie pochodzi; ale ieźli która iest dobra ku potrzebnemu zbudowaniu, aby była przyiemna słuchaiącym.
 30. A nie zasmucaycie Ducha świętego Bożego, którym zapieczętowani iesteście[10] na dzień odkupienia.
 31. Wszelka gorzkość, i zapalczywość, i gniew, i wrzask, i bluźnierstwo niech będzie odięte od was ze wszelaką złością;
 32. Ale bądźcie iedni przeciwko drugim[11] dobrotliwi, miłosierni, odpuszczaiąc sobie, iako wam Bóg w Chrystusie odpuścił.

ROZDZIAŁ V.


 I. Do naśladowania Bożego napominawszy 1. 2. II. żeby sobie lekce przestróg nie ważyli 3. 4. III. srogą groźbą ich przegraża 5 — 21. IV. osobne powinności żonom 22 — 24. V. i mężom należące opisuie 25 — 33.
Bądźcież tedy (bracia!) naśladowcami Bożymi, jako dzieci miłe;
 2. A chodźcie w miłości, iako i Chrystus[12] umiłował nas, i wydał samego siebie na ofiarę i na zabicie Bogu ku wdzięcznéy[13] wonności.
 II. 3. A wszeteczeństwo i wszelka[14] nieczystość albo łakomstwo niechay nie będzie ani mianowane między wami, iako przystoi na Swięte.
 4. Także[15] sprosność, i błazeńskie mowy, i żarty, które nie przystoią, ale raczéy dziękowanie.
 III. 5. Bo to wiecie, iż żaden[16] wszetecznik, albo nieczysty, albo łakomca, (który iest[17] bałwochwalcą,) nie ma dziedzictwa w królestwie Chrystusowém i Bożem.
 6. Niechay was nikt nie zwodzi[18] próżnemi mowami; albowiem dla tych rzeczy przychodzi gniew Boży na syny uporne;
 7. Nie bądźcież tedy uczęstnikami ich.
 8. Albowiemeście byli niekiedy ciemnością; aleście teraz[19] światłością w Panu; chodźcież iako dziatki światłości,
 9. (Bo owoc Ducha zależy we wszelakiéy dobrotliwości i w sprawiedliwości i w prawdzie.)
 10. Obieraiąc to, coby się podobało Panu;

 11. A nie spółkuycie z uczynka-

  1. ↑ Rzym. 1, 29.
  2. ↑ Rzym. 1, 24.
  3. ↑ Kol. 2, 11. r. 3, 9.
  4. ↑ Rzym. 6, 4. Kol. 3, 10. 1 Piotr. 2, 1. r. 4, 2.
  5. ↑ Zach. 8, 16. 1 Piotr. 2, 1.
  6. ↑ Ps. 4, 5.
  7. ↑ Iak. 4, 7.
  8. ↑ 1 Tess. 4, 11.
  9. ↑ Efez. 5, 4.
  10. ↑ Efez. 1, 13.
  11. ↑ Kol. 3, 12.
  12. ↑ Ian. 13, 34. Gal. 1, 4. 1 Tym. 2, 6.
  13. ↑ 1 Moy. 8, 21.
  14. ↑ Kol. 3, 5. 1 Tess. 4, 3.
  15. ↑ Efez. 4, 29.
  16. ↑ 1 Kor. 6, 9. Gal. 5, 19.
  17. ↑ Kol. 3, 5.
  18. ↑ Matt. 24, 4. Mark. 13, 5. Łuk. 21, 8. 2 Tess. 2, 3.
  19. ↑ 1 Tess. 5, 5.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Biblia_Gdańska_wyd.1840.pdf/1224&oldid=2775465”