dur, złote gwiazdki i lśniącą szablę. Epokę tę pokrywa jednak mgła niepowrotnej przeszłości, gdyż od kilku lat były porucznik i domniemany demon zniszczenia wśród kobiet; jest nieskazitelnie poprawnym niewolnikiem złotych kajdan i pewnych pięknych oczu, dla których porzucił tornister z historyczną marszałkowską buławą. Przyszło mu to zresztą tem łatwiej, że żyłka literacka, szeroki pogląd na życie i wybitnie artystyczne usposobienie nie znajdowały zaspokojenia w nastroju koszarowego życia. Zawód literacki rozpoczął nowelą pt. Quarnero, drukowaną w feljetonie jednego z pism codziennych i garścią rozrzuconych po rozmaitych pismach lirycznych wierszy, w których zwracała uwagę wytworna forma obok pojawiającego się rzadziej głębszego nastroju. Wkrótce potem rzucił się na pole psychologicznej noweli i napisał kilkadziesiąt utworów, z których zwłaszcza dwa, zakrojone na większe rozmiary: „Zaklęte usta“ i „Ustęp z Gita-Govindy“, wskazują na zarysowujący się wybitny talent pisarski. Ze wspomnień wojskowych najlepszy jest „Posterunek przed Mrkalje“. Jako prawdziwy literat lwowski, Kuncewicz musi być naturalnie „czemś jeszcze“, jest więc urzędnikiem i dziennikarzem, W r. 1896 na kongresie prasy w Budapeszcie reprezentował wraz z kilku inny-
