Ta strona została przepisana.
„BOSKA KOMEDYA“
„RAJ“
WYJĄTEK Z PIEŚNI JEDENASTEJ
(z włoskiego przekład Antoniego Stanisławskiego r. 1887).
Opatrzność, światem rządząca tą myślą,
Co nim do głębi przeniknąć zdoła,
Pierwej śmiertelny wzrok złamany pada,
Chcąc by silniejsza i wierniejsza Jemu
Oblubienica szła ku małżonkowi,
Który ją w wielkim okrzyku boleści
Poślubił sobie krwią swoją najświętszą,
Ku jej pomocy dwóch książąt posłała,
Ażeby byli jej przewodnikami.
Jeden z nich ogniem seraficznym płonął.
Drugi mądrością swoją był na ziemi
Wiernem cherubów jasności odbiciem.
O jednym powiem; (bo któregokolwiek
Obrałbym sobie, — jednego z nich sławiąc.
Toż i o drugim powiedziećbym musiał.
W jeden cel bowiem godziły ich czyny.[1]
Między Tupino i wodą, co zbiega
Ze wzgórza które wybrał Ubald święty,
Żyzna pochyłość z gór wysokich spada
- ↑ Ogniem seraficznym płonący — to Św. Franciszek z Asyżu; poblaskiem jasności cherubinów był Św. Dominik.
