Słownik etymologiczny języka polskiego/zamsz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
zamsz, zamesz, rodzaj ‘skóry’, z niem. Sämisch(leder), pożyczka, jak ircha, błam; zamsa(r)ki, ‘spodnie skórzane’; zamsik, w 16. i 17. wieku, przezwisko »łyków« i »świeżej szlachty«; J. Chodkiewicz pisze: »ci zamsikowie Szembekowie«; »to prosty Biernat abo zamsik«; »(będą cię zwać) zamsickiem plemieniem«, r. 1646; »może, widzę, szlachcicem być zamsik z oliwy«, »Szoci z zamsu kupują szlachectwo«, co raz u Potockiego. Ale zams, zamsze, w znaczeniu: ‘soboty, ganki’, albo ‘okienka’, z niem. Sims, p. gzyms: »pieca piekielnego zams zawarty«, Potocki; kramzansy i kamzansy, ‘blanki, odrzwia’, u Knapiusza, również tu należą.
