Słownik etymologiczny języka polskiego/tążyć
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
tążyć, ‘dążyć, tęsknić’, w 16. i 17. wieku, częste u Potockiego: »duchem tąży w niebo«, »tąży do ziemie«, »tąży z pola do chlewa świnia«; oboczne tużyć, tużebnik (nazwa ziela, Stanko 1472 r.); od tęga, tuga (p. tęga).
