Słownik etymologiczny języka polskiego/szczeka
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
szczeka, dziś szczęka; w paszczeka (dawniej i paszczęka) pierwotna nienosowa postać ocalała; w drukach 16. i 17. wieku obie postaci obok siebie. Ale szczekać a szczękać (p. szczęk) różnią się znaczeniowo i do dwu różnych pni należą; szczekać, szczekacz, szczeczek, szczekliwy; szczekot, szczekotać (o ‘szczekaniu’ orła), obok tego szczegotać. W obu znaczeniach ogranicza się do Zachodu i Rusi, nie istnieje na Południu ani w cerk., chyba serb. sztekotiti, ‘szczekać’.
