Słownik etymologiczny języka polskiego/sół
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
sół, sołek, ‘komora, spiżarnia’, częste w 15. i 16. wieku; w rotach: »nie uczynił w sole szkody«, r. 1401, »do sołu dziurą trafiła«, w Ezopie; lit. sołas, suołas, ‘ława’; praniem. sala, Saal (stąd romańskie i europejskie sala, salon, rus. zał, itd.) znaczy ‘domostwo, dworzec o jednej izbie’; goc. salithvos, ‘gospoda’; łac. solum, ‘grunt’. Brak odpowiedników słowiańskich poza polszczyzną, więc jest możliwość pożyczki, mimo odmiennego znaczenia.
