Słownik etymologiczny języka polskiego/rata
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
rata, częściej w liczbie mnogiej: raty, okrzyk o pomoc; ratować, ratunek, dawniej ratunk, ratowny, ratownik; dawniej, i po narzeczach, z pierwotnem e; niem. rette! (rozkaźnik), retten, Rettung; u Czechów jest również, ale tylko z e; z Polski na Ruś powędrowało. Natomiast rata, ‘spłata’, z łac. rata, t.j. rata pars, ‘część umówiona’ (p. racja). Trzecie rata, ‘rada’, z niem. Rath, ale to dawne (17. wiek) i rzadkie.
