Słownik etymologiczny języka polskiego/pręt
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
pręt, pręcik, zbiorowe prącie (z prącia plotą kosze); prasłowiańskie, z wokalizacją o; z wokalizacją e: przęt, sprzęt, sprzątać, uprzątnąć; w cerk. przeważnie o ubiorze, »(płaszczem) opręta ji«, rus. prjatat’, ‘chować’. Oboczna postać z u, y: pruciać i pryciać, ‘biegać, wścibiać się’, rus. prytkij, ‘prędki’, od pryt’, ‘galop’. Inna oboczność co do zębowej: obok t jest i d w prędki; p. prąd.
