Słownik etymologiczny języka polskiego/piekut
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
piekut, raczej pikut (mazowieckie psikut), ptak ‘kszyk’, nazwany od pikania (głosu), jak i pika (narzeczowe, dla ‘kurki wodnej’); w słowniczku poznańskim (z r. 1500) i piekuta, ‘nędzna chałupa’; piektać (por. miejscowości Piekcin, dziś Piechcin; Piktowo) powtarza się i w ruskiem dla głosu (piektat’), ale piknąć (»ani mnie piknij«) i pikać (o głosie ptasząt) bardziej znane (rus. pikat’, piknut’, pikulja dla ‘piszczałki’); wszystko to dźwiękonaśladowcze.
