Słownik etymologiczny języka polskiego/piega
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
piega, ‘plama (na twarzy od słońca)’, piegawy i piegowaty; prasłowiańskie, cerk. pieg, ‘pstry’; powtarza się w poćpiega (lub poćbiega), ‘żona napędzona’, zapomnianem od 15. wieku.
