Słownik etymologiczny języka polskiego/pieścić
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
pieścić, pieścidło, pieszczony; pieszczota, pieszczotliwy; pieszczoch, pieszczoszka; rzadziej pieśćliwy (a mylnie: pieśkliwy); od piast- w piastować, piastun (p.); por. rus. pitomiec, ‘wychowanek’, i p. pica. Pieścić i piastować, jak wieścić i wiastować, itp.; czes. piestiti, u innych Słowian pěstowati.
