Słownik etymologiczny języka polskiego/paznogieć
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
paznogieć; zgrubiałe pazur, narzeczowe pazdur (co do zd zamiast z, p. uwagę pod paz); tylko u nas i u Czechów; od nogieć (p.) i pas-, osobliwszego przyimka-przedstawki (pas na Litwie), u nas zresztą nieznanej (oprócz słowa paździerze, p.), jeżeli nie zachowanej w poździe (p. późny); wedle brzmienia dalszych przypadków (paznokcia, paznoktami) mawiamy i w pierwszym (i piszemy) paznokieć, mylnie; niegdyś pisano i paznochty.
