Słownik etymologiczny języka polskiego/pacierz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
pacierz, ‘ojczenasz’, ‘paternoster’; w liczbie mnogiej, pacierze, także ‘koronka, różaniec’, i ich ‘gałki, na których pacierze liczą’; paciorki, to samo, dziś ‘koraliki itp., nawlekane na nitkę, do wyszywania’; pacierz i ‘kręgosłup’, »stos pacierzowy«, dla podobieństwa tak nazywany; wszystko z czes., od pierwszego słowa łacińskiej modlitwy Pańskiej, Pater noster; przejęte w 10. i 11. wieku, dlatego t zmiękczone, jak np. w łacina.
