Słownik etymologiczny języka polskiego/płyta
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
płyta; pożyczka stara, cerk. plita i plinta, z grec. plinthos, ‘cegła’; n w pożyczkach wypada stale (mianowicie po i, u: por. rus. pud z fund, Igor z Ingwar, ale i po a: por. jakor, jabieda, z niem. Anker, Amt), lecz skąd u nas »twarde« y zamiast i?; czyżby słowo na Małą Ruś do nas przeszło? (tam płyta, wedle jej głosowni).
