Słownik etymologiczny języka polskiego/numer
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
numer; ponumerować, prenumerować; u ludu zniekształcone i w lumer; z łaciń. numerus, dosłownie ‘udział’, od tegoż pnia nem-, nom-, co w niem. nehmen, ‘brać’, grec. nomos, ‘udział’ (‘prawo’; por. astronom i inne złożenia; ekonom, »domostroj« w starorus., itd.): pień ten sam co em- (nasze jąć) i jam- (ind. i i., ‘trzymać’); nasze imię ma się więc do nomen, Namen, jak imę do nehmen (por. stosunek nocy z *nokti- do grec. aktis, ‘promień’, ind. aktu-, ‘zmierzch’, ?).
