Słownik etymologiczny języka polskiego/nadzieja
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
nadzieja, beznadziejny, przestarzałe nadziewać się, ‘spodziewać się’; było i nadzież (jak kradzież), »nadzieżny koń« u Kochanowskiego, ‘pewny’, »czas nienadzieżnej (‘nienadzianej, niespodziewanej’) potrzeby« u Reja, co rusyzmów nie zna wcale; p. dziać.
