Słownik etymologiczny języka polskiego/moździerz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
moździerz, z niem. Mörser z łac. mortarium; w 16. wieku były i postaci nieco odmienne, możdżerz itp., nawet mozgierz, r. 1500.
moździerz. Słowa niemieckie braliśmy nie zawsze wprost od Niemców, lecz i przez Czechy, co nieraz trudno rozstrzygnąć. Moździerz napewne wprost z czes. możdierz dziś możdírz, a piszą go i hmożdírz), nie z niem. Mörser; mus, musić, może też czeskie, nie niemieckie; ilem, dawna (16. wiek) nazwa ‘wiązu’ (narzeczowe ilm, ilma), z czes. jilem, jilm(a), a to z niem. ilm (z łac. ulmus). W Słowniku nie zawsze to uwzględniałem. Dawny język, szczególniej miejski, obfituje w czechizmy, nieraz najspecjalniejsze, np. szatława (u Groickiego), ‘więzienie’, itd. [1]
