Słownik etymologiczny języka polskiego/młody
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
młody, za młodu, młódź, młodzież; młodzić (odmłodzić), młodnieć; młodzian, »dzień młodzianków«, młodzieniec, młodzieniaszek; młodożenie (»panna młoda«, »pan młody«); młodzik; młodość; młodziuchny; młodziwy; młoducha (mołojcy, już u Klonowica, ruskie); przestawione z *mołdy (rus. mołodoj, z pełnogłosem); niema go w lit., bogato zastąpione w pruskiem: maldai, ‘młodzież’, maldenikis, ‘dziecko’ (równe co do joty naszemu młodzieniec), maldian, ‘żrebię’. Poszło od pnia oznaczającego ‘miękkość, kruchość, rozpływanie się’, ind. mardati, ‘rozciera’, mrdusz, ‘miękki’, grec. meldomai, ‘mięknę, topnieję’, łac. mollis z *moldwis, niem. schmelzen, Schmalz; pień ten uważają za urobiony dalej od pierw. mel- (p. mleć), a ma się powtarzać w modła, modlić (p.). Cerk. mlad, itd.
