Słownik etymologiczny języka polskiego/godny
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
godny, godność, godno i godnie, wiarogodny, niewiarogodność; od god, właściwie ‘co jest w czas, w porę’, ‘odpowiednie, stosowne’ (niegodzien, ‘niewart’), wkońcu i ‘zacny’, ‘znaczny’ (godno, ‘sporo’). Prasłowo; cerk. godĭn, rus. godnyj.
