Słownik etymologiczny języka polskiego/gnębić
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
gnębić, gnębiciel; powtarza się w innych językach słowiańskich, ale z dziwną odmiennością: małorus. honobyty, hnobyty, ‘gnębić’, rus. gonobiť, ‘zbierać’, ‘troszczyć się’, słowień. gonoba, ‘zniszczenie’, staroczes. hanobiti i hanubiti, ‘dręczyć’; dalej gnjabiti, narzeczowe (morawskie), serb. i słowień. gniawiti. Przytoczyliśmy te słowa już wyżej, pod ganić.
