Słownik etymologiczny języka polskiego/dzięgna
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
dzięgna, rodzaj szkorbutu, ‘stomatitis’; ę nie pierwotne, *dziegna, zamiast czego oczekiwalibyśmy *degna wedle cerkiewnego »twardego« brzmienia dŭgna, ale wymiana twardych i miękkich półgłosek nie należy do rzadkości, por. łza i inne. W dawnych słowniczkach mieszają mylnie dziegnę z dziąsłami! W cerkiewnem (od 11. w.) degna i dogna, ‘strup’.
