Słownik etymologiczny języka polskiego/drzemać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
drzemać, drzemka, drzemota (»sen«, Leopolita), drzemliwy (stąd nazwa ptaka drapieżnego, drzemlik, czes. drzemelík, ‘falco aesalon’), drzemała, ale »drzemiący las« powtarza rus. driemuczij les; mylnie drzymać. Prasłowo; drěmati u wszystkich Słowian bez wyjątku; jest jednak i rus. drychat’, serb. drichati, słowień. drichmati, ‘drzemać’. Łac. dormio, ‘śpię’, urobienie od pnia, co w ind. drāti i drājatē, ‘śpi’, nidrā, ‘sen’, grec. darthanō, ‘śpię’.
