Słownik etymologiczny języka polskiego/diak
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
diak, dziak, ‘sługa kościelny’, w dawnej Rusi ‘pisarz’, ‘sekretarz’, diaczek; skrócone, jak nasz żak, z diakonos, ‘sługa’, ‘kapłan (niższych święceń)’; węg. Deak (słynny patrjota, polityk umiarkowany); u nas tylko o Rusi używane.
