Słownik etymologiczny języka polskiego/dług
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
dług, dłużny, dłużnik, w 15. w. ‘wierzyciel’; dziś ‘ten, co dług zaciągnął’, jak już w cerkiewnem i w innych językach słowiańskich; zadłużyć się; przestawka z *dełg, rus. dołg; nie pożyczka to z gockiego dulgs, ‘dług’, lecz należy do długi, jak lit. ilges, ‘danina’ (‘com dłużen dać’), do iłgas, ‘długi’.
