Słownik etymologiczny języka polskiego/bursztyn
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
bursztyn, r. 1472 burstein, później borsztyn (tym ‘asbest’ w 15. wieku tłumaczą najmylniej), z niem. Bornstein (‘płonący kamień’), dziś Bernstein (niby brennstein, born- dolno-niem. postać); bursztynowy. Słowianie nie mają żadnej własnej dlań nazwy, rusk. jantar z litew. gentaras; Litwa ma dwie rodzime, bo Prusowie nad samem jego gniazdem od prawieku siedzieli.
