Słownik etymologiczny języka polskiego/brokat
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
brokat, brokatela, burkatela, ‘rodzaj materji’, z łac. brocatum od brocare, franc. brocher, ‘wyszywać’, ‘haftować’; »sługi odziać koralem, burkatelą stropy«, Potocki; brokatela właściwie ‘podrobiony brokat’, franc. brocart.
