Słownik etymologiczny języka polskiego/brak
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
brak, brakować, zabrakło, »brakarz osób« w 16. w.; z niem. Brack, ‘wyrzutki’; u Czechów (n. p. brakarz, ‘sortownik’) równie jak u nas zagęszczone, t. j. o bardziej rozwiniętem znaczeniu, niż niem.; od nas na Ruś. Jest to dolno-niem. brak, t. j. Bruch, ‘wada’, nowe Gebrechen, gebrechlich, ‘ułomny’.
