Słownik etymologiczny języka polskiego/borys
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
borys, ‘gruby chleb razowy’ w przeciwieństwie do żemły pszennej, powstał całkiem przypadkowo u nas w 16. w. od śś. ruskich, braci (synów Włodzimierza Wielkiego) Borysa i Gleba (Małorusin wymawiał go Hlib, co nasi z chlibem, ‘chlebem’, pomieszali i taką różnicę obojga pieczywa sami zmyślili). Nazwa Boris bułgarska, t. j. turecko-tatarska, od ich cara Bogorisa, co w r. 865 chrześcijaństwo przyjął. Nasze Borzyszewy itp. od rodzimego Borzysza, od bor-, ‘walczyć’ (p. borykać), całkiem odmienne. »Tu chleb czeladny i borys, tam (w niebie) szczera żemła pańska«, w rękopisie z kazaniami z początku 17. w.
