Słownik etymologiczny języka polskiego/berło
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
berło i feruła, jedno słowo (jak: szłom i hełm, barwa i farba, kłobuk i kołpak), dwukrotnie: w 10. albo 11., i w 15. w. (wtedy ze szkoły) przejęte; ‘laska kulawego i drążek sokoli’, u nas do ‘sceptrum monarszego’ wkońcu ograniczona; berło wzięliśmy przez czes. berla z ferula, a raczej z pochodzącego stąd niem. ferala, którą »pacy« bito (łac. ferula, ‘rózga’; później ‘laska pasterska’); ferułę sami żacy ze szkoły płacząc odnosili.
