Słownik etymologiczny języka polskiego/banować, bantować
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
banować i bantować, podgórskie z węg. pożyczki; banuwaty, ‘gryźć się’, r. 1693: »na nas nie racz pobanowaty« (węg. ban, ‘żałuje’); »nie ciężko nam po chałupie bańtować wszędzie«, r. 1620 (‘rozbijać’, węg. bánt, ‘niepokoić’).
