Słownik etymologiczny języka polskiego/acz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
acz, skrócone z acze (a i cze, łac. que, ind. cza, greck. te, ‘i’), aczkoli, ‘gdyby’, ‘jeśli’ i ‘chociaż’; aczli w psałterzu ‘jeśli’; acz nic, ‘przynajmniej’, często w dawnych tekstach przez drukarzy i wydawców z acz nie mylone: »mocz to w wodzie acz nic przez dzień«, »aby acz nic ale wżdy tak nasycili się piękności jej«.
