Słońca i złota sympatya
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słońca i złota sympatya |
| Pochodzenie | Ogród fraszek |
| Redaktor | Aleksander Brückner |
| Wydawca | Towarzystwo dla Popierania Nauki Polskiej |
| Data wyd. | 1907 |
| Miejsce wyd. | Lwów |
| Źródło | Skany na commons |
| Inne | Cały tom I |
| Indeks stron | |
Jako jasnopromienne słońce na swej sferze.
Wszytkim planetom, wszytkim gwiazdom przodek bierze,
Właśnie tak kruszec złoty, na ziemskiej nizinie,
Srebru, mosiądzu, miedzi, ołowu i cynie.
Prócz, że się często słońce ćmi w jasności swojej, 5
Złoto nigdy; i owszem swoją cenę dwoi.
Nie wiemci jako w którym kraju, lecz u nas, tu,
Pierwej było po sześci, teraz po dwunastu.
Mała jedna w tych bogow różnica jest domu,
Że słońce wszytkim świeci, złoto rzadko komu. 10
Ale i to niech wszytkim ludziom świeci szumnie,
Na kataż mi się przyda, kiedy się ćmi u mnie.
