Rozstanie (Zarżał koń mój...)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Rozstanie |
| Pochodzenie | Pieśni narodowe |
| Wydawca | Leon Idzikowski |
| Data wyd. | 1916 |
| Druk | Drukarnia Polska w Kijowie |
| Miejsce wyd. | Lwów |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały zbiór |
| Indeks stron | |
Zarżał koń mój, koń mój kary,
Koń mój wierny, koń mój stary,
Serce mocniej zastukało,
Dawne lata przypomniało.
Czego koniu rżysz przy żłobie?
Może tęskno w stajni tobie?
Możeś wspomniał jęk po błoniu
Bystrzejś wiatru niósł mię koniu.
Może pomnisz, jak zmęczony,
Wierną ręką ogładzony,
Niecierpliwyś rżał u ganku
Od wieczora do poranku.
Możeś wspomniał czas rozstania
Raz ostatni... do świtania...
Rzewnie, rzewnie zapłakała
I skinieniem pożegnała.
Odtąd koniu w kraj daleki,
Po za lasy po za rzeki,
Pył z pod twojej rączej nogi
Znaczył ślady naszej drogi.
Odtąd wierni przyjaciele
Pamiętamy obaj wiele,
Myśl i serce spustoszały
Lecz wspomnienia pozostały.
Rżyj mój koniu, koniu wrony,
Niech z dalekiej cudnej strony
Twoje raźne znane rżenie,
Aż do lubej wiatr zażenie.
Ona mile go powita
I zapłacze i zapyta:
Kiedy znów w rodzinne strony
Powrócimy, koniu wrony.
