Rozmowy z drzewami (Carducci, 1907)

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Giosuè Carducci
Tytuł	Rozmowy z drzewami
Pochodzenie	Z utworów G. Carducci’ego; Chimera
Redaktor	Zenon Przesmycki
Wydawca	Zenon Przesmycki
Data wyd.	1907
Druk	Tow. Akc. S. Orgelbranda i Synów
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Miriam
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały cykl; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI Cały zeszyt 28-29-30; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

ROZMOWY Z DRZEWAMI.

Co ocieniasz samotne skały i doliny,
Już cię nie kocham, dębie senny, zamyślony
Boś dał młodych gałązek zielone kończyny
Dla dzikich najezdników na wieńce, korony.

I za tobą nie tęsknię, nie wielbię cię, płonny,
Kłamny, hańbiący laurze, co — pośród równiny
Pustej zimą — podnosisz obcy strój zielony,
Lub liśćmi kryjesz rzymskich cezarów łysiny.

Kocham cię, łozo winna, co maisz stok szary

I, dojrzewając, uczysz w pogodzie słonecznej,
Jak troski życia topić w toni zapomnienia.

Ale więcej czczę jodłę: ta na schludne mary
Daje mi cztery deski, w których na sen wieczny
Spoczną burze mych myśli i próżne pragnienia.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Giosuè Carducci i tłumacza: Zenon Przesmycki.