Poezye Tomasza Kajetana Węgierskiego/Róża i Lilia
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Poezye Tomasza Kajetana Węgierskiego |
| Wydawca | Jan Nep. Bobrowicz |
| Data wyd. | 1837 |
| Druk | Breitkopf et Haertel |
| Miejsce wyd. | Lipsk |
| Źródło | skany na Commons |
| Indeks stron | |
Rzekła Róża do Lilii
Usiądźmy na twarzy czyi.
Radę tedy z sobą robią
I Chlorydy postać zdobią.
Jagody, usta, piersi kawałek nie duży
Były działem wdzięcznej Róży;
Lilia zaś resztę ciała
W swe panowanie zabrała.
Chociaż dostała tak wiele,
Zazdrośnie jednak pogląda
Na to co miała Róża w podziele;
Im więcej kto ma, tym więcej żąda.
By ją ztamtąd rugowała;
Nagłej bojaźni wezwała;
O kochanego Pasterza
Śmierci, wieść była fałszywa;
Chloryda temu uwierza
I z przelęknienia blednieje.
Lecz ta wieść była fałszywa;
Przyszedł Pasterz gdy się go Chlorys niespodziwa,
I czujne na bok oddaliwszy stróże
Lilie zamienił w Róże.
