O dziewoczy i złotym wojwodzu

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Władysław Orkan
Tytuł	O dziewoczy i złotym wojwodzu
Pochodzenie	Poezje Zebrane tom I
Redaktor	Stanisław Pigoń
Wydawca	Wydawnictwo Literackie
Data wyd.	1968
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

O DZIEWOCZY

I ZŁOTYM WOJWODZU

Na widnym leśnym groniu
Pasła dziewocza owce.
Jachał na wojnę pod Płowce
Wojwódz na białym koniu.

Zbrój złota na nim sie lśniła        5
Jak słonko o wychodzie.
On ci był, którego śniła
W tej prześwietnej urodzie.

Wybiega na cypel gronia,
Patrzy za nim w tęsknocie,        10
Jak wej jedzie przez błonia,
Cały we słońcu i złocie...

Dojrzy on postać dziewoczy —
Nie minie włady uroku —
Co prędzej z konia zeskoczy        15
I już jest tuż, u stoku...

Krzykła doń: „Zlaty wojwodzu!
Inaksze u nas som wiece —

Ty ku mnie haw nie wychodzuj,
To ja do tobie zlecę.        20

Ino owce zeżenę,
Coby sie nie rozstrachały —
Ino plusnę w zdrój biały —
Nie zejdzie mi z godzinę.

Sen mi cię słodki już wieścił —        25
Będę z tobą do rana —
Ino-ch nie wykąpana —
Jakże byś mię tak pieścił?”

To rzekłszy, pomknęła skocznie,
Ino sie kosy migały —        30
A on przyostał nieśmiały,
Jakby usłyszał wyrocznię.

Czeka ją w lesie u stoku,
Czeka ją godzin wiele,
Wierąc, że pluska sie w potoku        35
Leb’ łoże z liści ściele.

A gdy o późnej porze
Chciał wstać spod snu kamienia,
Nie mógł udźwignąć ramienia
I w piersi poczuł noże...        40

Nim duch uleciał z ciała,
Słyszał: „Wojwodzu zlaty!
Dziewocza nas wysłała —
A myśmy som jej braty”.
............

Rano, nim słońce zaświeci, 45
Stanie dziewocza na groniu —
Patrzeć w dal, jak po błoniu
Sam koń biały poleci...

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Władysław Orkan.