Przejdź do zawartości

M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Wykrzyknik

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne W – wykaz haseł
W – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Wykrzyknik, w gram., część mowy nieodmienna, wyrażająca jakieś uczucie (np. ach!, och!, oj-oj!), a. naśladująca jakiś dźwięk natury (np. bęc!, brzdęk!, dyń-dyń-dyń!), a. wreszcie oznaczająca zachętę, rozkaz, zakaz i t. p. (np. nuże!, hola!, sza!, no-no!); znak pisarski, oznaczający, że umieszczony przed nim wyraz a. zdanie należy wymówić głosem podniesionym, jako objaw wzruszenia, podniecenia, uczucia itp., znak wykrzyknienia (!).


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.