Sumienie, władza wewnętrzna w człowieku, wykazująca mu jego złe uczynki i sądząca go, samopoczucie winy; sumienność, uczciwość; głos
s-a = głos wewnętrzny, ostrzegający nas o złem; człowiek bez
s-a = łotr; czy ty masz
s. tak postępować! = jak możesz coś podobnego robić!; ruszyło go
s. = przyszedł do przekonania, że źle robi, przestał robić źle; spokojne
s., spokój
s-a = spokój wewnętrzny; skrupuły
s-a, wyrzuty
s-a = niepokój wewnętrzny, wynikający z poczucia własnej winy; targować ś. z
s-em, wchodzić w kompromisy z
s-em, z głosem
s-a, które ostrzega o złem postępowaniu;
s. go gryzie = ma wyrzuty
s-a, że źle zrobił; wolność
s-a = tolerancja religijna; rachunek
s-a = roztrząsanie własnych grzechów i win; na
s.!, przysięgam na
s.!, na moje
s.! = ręczę słowem uczciwości; postępuj, jak ci
s. każe = zgodnie z wewnętrznym nakazem moralnym; czyste
s. = niewinność; mieć co na
s-u = czuć odpowiedzialność co do czego; biorę to na swoje
s. = na swoją odpowiedzialność.
Strona w Wikisłowniku
